Skip to content
gdzieś pomiędzy
Menu
  • O mnie
  • Gdzieś pomiędzy – czyli gdzie?
  • życie i …
  • życie i książki
  • życie i problemy
  • Czytamy dzieciom
  • Opowieści rodzinne
  • Galeria
Menu
dziewczynka w sukieneczce, na nogach ma kalosze i a minę zbuntowaną, pada deszcz

Dzień Dziecka

Posted on 1 czerwca 20241 czerwca 2024 by Ola

Niech Dzień Dziecka trwa!

Read more
Mój brat Feliks, wydawnictwo literatura, zdjęcia książki dla dzieci i autorka, Regina Golińska-Barancewicz

Mój brat Feliks

Posted on 12 maja 202412 maja 2024 by Ola

O książce, którą miałam zaszczyt objąć patronatem.

Read more
książkowe niezapominajki - otwarta książka i bukiet ususzonych kwiatów

Książkowe niezapominajki

Posted on 1 maja 20241 maja 2024 by Ola

Książki, które warto znać. Wiem, bo sprawdziłam;)

Read more
szare okno, w którym widać kolorową postać, ilustracja do: wczesne dzieciństwo

Wczesne dzieciństwo

Posted on 6 kwietnia 20246 kwietnia 2024 by Ola

– Pani Olu, proszę opisać pierwsze lata życia Mai. Jej wczesne dzieciństwo.
– Ile mam czasu?…
– Za mało.

Read more
czarno-biały kwiat polny symbolizujący przedwiośnie

Przedwiośnie

Posted on 12 marca 202412 marca 2024 by Ola

Gdzieś pomiędzy zimą a wiosną.

Read more
  • Previous
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • …
  • 28
  • Next
kontakt
PRZYGRYWKA
"Beautiful Tango, take me by the hand
Beautiful Tango, until you make me dance
How sweet it can be if you make me dance?
How long will it last, baby if we dance?"
zatańczycie?
Ola, siedzi w oknie, zdjęcie czarno - białe, melancholijne, bo tematem jest czas
To ja, Ola, zapraszam do mojego zwykle uśmiechniętego świata. Choć chwile zwątpienia, goryczy i szarości też tu są, co zrobić... Też tak masz? To się zrozumiemy!
Poczytasz u mnie o życiu codziennym, o polecanych książkach, o wychowaniu. Znajdziesz też chwile z dobrą muzyką!

Ostatnie wpisy:

  • słowo – jej dom
  • Opowiem ci o zmierzchu
  • Płatności odroczone
  • Listy znad morza
  • Bądźmy dla siebie dobrzy. Rozmowa z Anielą Szafran
książka Małgosi Cudak, Mała księga mieszkańców puszczy
Książka M. Cudak, nad którą objęłam mój pierwszy patronat.
Książka R. Barancewicz, mój drugi cudny patronat.
Antologia bajek, jedna z nich jest napisana przeze mnie samą, osobiście:) Premiera 12.04!

Często zaglądam do:

gach z pawlacza - blog z opowiadaniami. Muzy, upiory i inne takie stwory...

na stronie bajki - blog Małgosi Cudak, z bajkami do słuchania i książkami do czytania

miss ferreira - blog o życiowych zamieszaniach

julia rozumek - blog pisarsko - życiowy

Archiwa blogowe:

  • sierpień 2024
  • lipiec 2024
  • czerwiec 2024
  • maj 2024
  • kwiecień 2024
  • marzec 2024
  • luty 2024
  • styczeń 2024
  • grudzień 2023
  • listopad 2023
  • październik 2023
  • wrzesień 2023
  • sierpień 2023
  • lipiec 2023
  • czerwiec 2023
  • maj 2023
  • kwiecień 2023
  • marzec 2023
  • luty 2023
  • styczeń 2023
  • grudzień 2022
  • listopad 2022
  • październik 2022
  • wrzesień 2022
  • sierpień 2022
  • lipiec 2022
  • czerwiec 2022
  • maj 2022
  • kwiecień 2022
  • marzec 2022
  • luty 2022
  • styczeń 2022
  • grudzień 2021
  • listopad 2021
  • październik 2021
  • wrzesień 2021
  • życie i …
  • życie i książki
  • życie i problemy

anegdotki dobry humor dziecko jesień kryminały książki malarstwo matka-feministka małżeństwo musierowicz muzyka mąż notatki nowy_dzień opowiadanie przepis reportaże rodzina rozmowa rozmowy samo życie spokój współczucie wychowanie wyjaśnienie zdjęcia zdrowie święta żółte liście

gdzies.tam.pomiedzy
Ok, kotki. Była wiedźma znad morza - moja Lidia, Ok, kotki. Była wiedźma znad morza - moja Lidia, była Sera z lasu w wykonaniu Kasi @w.dziurawych.trampkach, to przyszedł czas na trzecią wiedźmę. Przywitajcie oklaskami! Oto Aniela - made by Maja. Moja córka:) a Kasi siostrzenica ❤️ "Aniela stanęła na środku ulicy i wzięła głęboki oddech. Ach, zapach jej kochanego miasta. Zapach obsikanych ścian, zostawionych na ulicy śmieci, rodzących się nadziei i rozkładających się obietnic. Zapach mokrego betonu, rozgrzanej ulicy, budki z kebabem na rogu, śpieszących się marzeń i starań. Nad miastem zawsze zwisało swego rodzaju zwątpienie, zaprzeczenie. Jakiś absurd. Bezużyteczne zwierzęta, jakimi byli ludzie, zbudowali sobie betonowe fortece, chroniące ich przed resztą świata. Nie mają może pazurów, ale mają za to otwarte całodobowe sklepy spożywcze. Nie mają za ostrych zębów, ale mają umysł zdolny do myślenia o absurdach i rażącą potrzebę zauważania pustki i nieobecności. Nie mają futra, będącego w stanie ich ochronić przed mrozem, ale mają egzystencjalne rozterki, patrzą się w niebo i zastanawiają się, kwestionują, marzą i na mapie rozrzuconych przypadkowo gwiazd układają wzory i opowiadają sobie o nich historie. * Miasto pachniało historiami tysiąca ludzi, którzy żyli tutaj jeden po drugim. Opowieści spoglądały na zakurzone ulice z każdego okna, z każdego zaułka, z każdego kanału. Miasto pachniało jak złamane obietnice, lęki, jak szybkie zakochanie gdzieś w kącie pubu, tanie perfumy, tajemnice wyszeptane po pijanemu w zaciemnionych ulicach, chwiejny powrót do domu, bieg w pośpiechu, spokojny spacerek, jak setki ludzi stojących na betonowej drodze i spoglądających w niebo i zadających sobie pytanie „Dlaczego?”. Spoglądających w niebo, na którym nie widać gwiazd, tylko pustkę. I Aniela odnajdywała się w tym zapachu. Nie mogła powiedzieć, że go kochała. Ale widziała w nim swoje odbicie. Na ramieniu kobiety Szara właśnie kończyła papierosa. – No to co, szefowo? Co teraz? Aniela rozejrzała się po odrapanych ulicach. Nie miała jeszcze planów na to, co dzisiaj zrobi. Zawsze w życiu wolała słuchać się swojej intuicji. Jeśli gdzieś miała się znaleźć, jej stopy ją tam poprowadzą". #gdziespomiedzy #trzywiedźmy
Za zasłoną milczenia Żaneta Pawlik @zysk_wydawn Za zasłoną milczenia Żaneta Pawlik @zysk_wydawnictwo ____________________ Booktour organizowany przez @skrzydlate_piora to czysta przyjemność:) nie dość że listy, umilacze, zakładki... to jeszcze książka, która spełnia moje standardy. Nie ma ściemy! Poszukując wciąż dobrej obyczajowej powieści i wierząc w jej istnienie niczym w wodę na pustyni, czasem rzeczywiście taki skarb znajduję:) Za zasłoną milczenia nie powoduje zażenowania dziwacznym słownictwem. Bohaterowie - obu płci - nie są papierowi, sztampowi ani przewidywalni. Happy end - hmm, czy był, czy nie był - nie zdradzę;) Nie szukam tu poezji, szukam dobrze opowiedzianej historii o życiu i jego trudnościach - i to mi Żaneta Pawlik zapewnia. Dziękuję autorce i dziewczynom skrzydlatym! You go girls! ____________________ #gdziespomiedzy #bookstagrampl #zyskiska #zazasłonąmilczenia #żanetapawlik #dobraobyczajowa
O obrotach Basia Stępniak-Wilk - wiersze i śpiew O obrotach Basia Stępniak-Wilk - wiersze i śpiew @proszynski_wydawnictwo _________________ Niepozorny tomik wierszy z 1998 roku. Ale wystarczyło spojrzenie Basi ze zdjęcia na okładce i ciepła tonacja sepii, żeby się zakochać... I ta miłość trwa do dziś. Niezmiennie cieszą pierwsze tony dźwięków Pracowni, niezmiennie w codziennych rozmowach potrafią znaleźć się cytaty ze stron tomiku. Czy z piosenek - część bowiem utworów została zaśpiewana przez Basię Stępniak-Wilk. Jakie to wiersze? Delikatne, intymne, opowiadające fragmenty historii. O nas, o tym kawałku poetyckiej duszy, co to tęskni za pięknem. Jan Wołek opatrzył tomik swoim wstępem i napisał tak: Basia "pamięta, że słowo to nie bawełna do owijania prawdy. Nad sprawy nie unosi się zbyt wysoko, więc nie traci ich sedna i zarysów. Przeciwnie, w jej wierszu łatwiej znaleźć 'optykę podłogi', gdzie za całą ikonografię służą rzeczy codzienne, najprostsze. Stół, firanka, krzesło, sukienka...". Optyka podłogi - dokładnie. Optyka bliska ziemi, traw, bliska codzienności. I dodająca tejże codzienności odrobinę zwiewnej poetyckości, takiej w ciepłych brązach, takiej widzianej w zmęczonych oczach, takiej, gdzie można tęsknić i marzyć. A potem znów możemy udawać, że jesteśmy twardzi i nic nas nie rusza! Poezyje, matko, na co to komu;) @stepniakwilk - dziękuję za Obroty! @w.dziurawych.trampkach - fajnie, że zostawiłaś Obroty na stosiku innych rzeczy. Ten post pojawia się dzięki tobie;) ____________________ #gdziespomiedzy #bookstagrampl #oobrotach #basiastępniakwilk #wydawnictwoprószyńskiiska
Spacer. Przez cytaty, rozwichrzony:) *** These Spacer. Przez cytaty, rozwichrzony:) *** These boots are made for walking. So would you go for a walk with me? No dobrze. Póki jeszcze w zielone gramy Jeszcze słychać, jak pokrzywy rosną Lato zbiera się do drogi Już w dziewannach zima śpi Leśne rusałki siedzą wśród gałęzi (czytając Sen nocy letniej, bo lubią) Czart, co mieszkał w wierzbie od niepamietnych czasów, marzy o miłości Licho obejmuje jabłoń za szyję, wiatr się śmieje Nie mam dobrych przeczuć Uciekamy, po związanych prześcieradłach Omijamy ludzi, weszło nam to w nawyk I ten okrutny zapach maciejki w poprzek Świt świt świt jak u Bergmana Bang-bang, my baby shoot me down *** miejsce na Twój cytat :) *** #gdziespomiedzy #kolażzcytatów #bałaganwgłowie
Traktat o łuskaniu fasoli Wiesław Myśliwski @wy Traktat o łuskaniu fasoli Wiesław Myśliwski @wydawnictwoznakpl ___________________ A jednak spodobał mi się ten fasolowy traktat. Bałam się, że to będzie książka zbyt wyrafinowana i tak mądra, że nic nie zrozumiem;) No nie, Myśliwski to swój człowiek. Traktat to płynąca opowieść, z tych o życiu. Niechronologiczna. Czasem nierzeczywista. Jakby to, co działo się naprawdę, mieszało się ze snem, wyobraźnią. Takie prawo opowieści? Myśliwski powiedział kiedyś w wywiadzie, że jako twórca ma prawo budować świat według swoich zasad - i z tego prawa korzysta. Książka - monolog, choć w zasadzie rozmowa. Zadaje pytanie, czy możemy opowiedziec swoje życie poprzez te chwile i zdarzenia, których do końca nie rozumiemy? Ba, może ta niezrozumiałość jest wręcz kluczem do interpretacji swojego życia? "Jak tam zresztą było, tak było. Nie ma dziadka, nie ma babki, nie ma stryja Jana. A czasem nawet mam wrażenie, jakby nikogo już nie było. Może także mnie? Nieraz próbuję tego dociec, jestem czy nie jestem. Tylko że sam dla siebie człowiek nie jest świadectwem. Musi zawsze ktoś drugi poświadczyć". I to pytanie, zawieszone na zawsze, wracające albo jeszcze niezadane. Czy pozwoli pan?... Traktat o łuskaniu fasoli był moim wyborem na sierpień w ramach #12książekw12miesięcy I jednak - dobrym wyborem:) ___________________ #gdziespomiedzy #bookstagrampl #traktatołuskaniufasoli #wiesławmyśliwski #wydawnictwoznak #literaturapiękna
Sopot 2024 Coś kupione... Sorry not sorry, ale je Sopot 2024 Coś kupione... Sorry not sorry, ale jednak książki chcą być kupowane i czytane i nie przeszkadza im/mi że poczekają na stosiku jednym czy drugim. I żadnych wyrzutów sumienia nie mam! Oszczędności też nie! Coś posłuchane - i to było najlepsze. Stasia Budzisz, Agnieszka Pajączkowska, Aneta Prymaka-Oniszk- jak one opowiadają! A wybór autorów rozmawiajacych o swoich książkach był naprawdę szeroki, ciężko było wybrać. Moglam podejsc do autorek, podziękować im za książki, uśmiechnąć się do nich - wystarczy, żeby potem nie moc zasnąć z wrażenia;) Ktoś spotkany - też ważna rzecz. @w.dziurawych.trampkach @pierwsze.zdanie - to był zaszczyt być tam z wami! Czwarty dzień już wymiękłam 😂 nie pojechałam, wystarczy wrażeń! Czwarty dzień to już był spacer po swoich utartych ścieżkach polnych 😁 #literackisopot2024 #bookstagrampl #ktoczytatenniemajużkasy
Opowiem ci o zmierzchu W roli głównej: Podmiot B Opowiem ci o zmierzchu W roli głównej: Podmiot Bardzo Liryczny:) Zmierzch? Prawie nieuchwytny moment, który można łatwo przegapić, wystarczy, że nie podniesiesz wzroku na czas i już – dzień zamienia się w noc. Nie zdążyłeś. A tam – w tym zmierzchu - jestem właśnie ja. Nie ta silna, entuzjastyczna, uśmiechnięta, jak w słońcu. Nie ta przeglądająca po nocy tony książek, żeby przepędzić strachy i bezsenność. Jestem tam, gdzie można wpatrywać się w gasnące słońce, w coraz ciemniejsze chmury, w pojawiający się granat na niebie. Wtedy moje opowieści są najprawdziwsze. O zmierzchu opowiem ci o swoich marzeniach, z których śmieję się i drwię w dzień. Jak chcesz poznać prawdę, pytaj o nią kiedy powietrze pachnie rozgrzanym ogrodem, albo nadchodzącym nocą mrozem. Mijam kolejne domy, okna, w których zapalają się światła, chowam ten widok, zostawiam go sobie, to część magii tej pory dnia. Mam nadzieję, że przed zmrokiem zdążę do domu, zwłaszcza tą okropną jesienną porą, kiedy wiatr przenika do szpiku kości i nie pomagają nawet kolorowe szaliki. Przed nocą chcę zdążyć do ciebie. Zmierzch – jak obietnica. Jak cisza, kiedy możesz po prostu – być. U Urszuli Honek, w książce „Białe noce”, ludzie wznoszą modlitwy pod czarne niebo: "Matko święta, wilku z lasu, panno orędowniczko, krowo cielna i niecielna, Jezusie miody spijający z ula, lisie z przetrąconą kitą, idźcie z nami przez świat" – to też jest zmierzch. Czas na swoją modlitwę. Do matkiświętej, do zjaw pojawiających się z mgłą, do wił przylatujących z wiatrem, na modlitwę szeptem do rąk, żeby nie pozwoliły światu zniknąć. Zmierzch – ten moment, kiedy za Leśmianem powiem: „to czujne, bezbrzeżne z całych sił – istnienie!” „Pierwsza zmierzchu fala Spływa ponad dach. W szybach – mrok, a z dala Słońce się dopala W nasturcjach i mgłach” (B. Leśmian, Poezje, Wyd. SPES, 1998)
Beza Kinga Kosińska - @czeladzianka_zaglebiaczka Beza Kinga Kosińska - @czeladzianka_zaglebiaczka Wydawnictwo biała plama ________________ 100 stron, które po prostu wcisnęły mnie w ziemię, emocjonalnie rozbiły. Niby tylko historia dorosłej kobiety, opowiedziana naprawdę bez nadęcia, prosto, szczerze. Przez 100 stron wędrujesz z Iwoną, ona opowiada ci o swoim życiu. Banalne, myślicie? Jest tu i trudna relacja z matką, i poszukiwanie przyjaźni, wykorzystanie i aborcja, jest wykrzyczane NIE i marzenie o innym życiu - z jednoczesnym docenianiem codziennych szczęśliwych chwil. Jest żałoba za zmarłymi. Jest sprzeciw wobec bagatelizowania swojego istnienia. Nie ma tabu. Iwona ma trzydzieści pięć lat i zespół Downa. Dodatkowy chromosom. "Jak można mieć czegoś więcej, a jednocześnie znaleźć się na życiowym minusie? Z czymś, a jednak bez czegoś? Czego? Waszego rozumu? B e z, każdy jest b e z czegoś, choć się tego nie widzi". A ona widzi te nasze "bezy" i akceptuje. Kocham!!! Beza - do bibliotek! @do.jasnej.anielki - bardzo ci polecam! __________________ #gdziespomiedzy #kingakosińska #Beza #różnorodność
Czereśnie będą dziczeć Mariola Kruszewska @wpo Czereśnie będą dziczeć Mariola Kruszewska @wpodworku ____________________ Szkicowana okładka, poetycki tytuł i polecenie od @wschod_bug - jak tu nie czytać;) Czereśnie... to książka na jedno popołudnie, kiedy szukamy czegoś mądrego, lekko poetyckiego i o trudnym życiu w czasach okołowojennych. Są tu zakreślone historie przesiedlonych ludzi, ukrywających się, uciekających, wahających się, co zrobić... Jak drzewa, których nikt nie pyta, czy chcą zapuścić korzenie. I gdzie. Jak drzewa, których koszmarem są siekiery i piły. I ogień. "To zabawki Pana Boga Których trochę żal" - Osiecka zawsze dobrze podsumuje. Minusem książki jest to, że opowiadania są krótkie, jakby resztę historii porwał wiatr, wraz z liśćmi i dmuchawcami. Plusem książki jest to, że opowiadania są krótkie i zostawiają dużo miejsca dla czytelnika:) __________________ #gdziespomiedzy #czereśniebędądziczeć #mariolakruszewska #wydawnictwowpodworku
Kazimierz Dąbrowski Posłanie do nadwrażliwych Z Kazimierz Dąbrowski Posłanie do nadwrażliwych Znacie? Mam wrażenie, że tak, to dla was, insta-bookstagramie 😄 Łapcie: "Bądźcie pozdrowieni nadwrażliwi za waszą czułość w nieczułości świata za niepewność wśród jego pewności Bądźcie pozdrowieni za to, że odczuwacie innych tak, jak siebie samych Bądźcie pozdrowieni za to, że odczuwacie niepokój świata jego bezdenną ograniczoność i pewność siebie Bądźcie pozdrowieni za potrzebę oczyszczenia rąk z niewidzialnego brudu świata za wasz lęk przed bezsensem istnienia Za delikatność nie mówienia innym tego, co w nich widzicie Bądźcie pozdrowieni za waszą niezaradność praktyczną w zwykłym i praktyczność w nieznanym za wasz realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego Bądźcie pozdrowieni za waszą wyłączność i trwogę przed utratą bliskich za wasze zachłanne przyjaźnie i lęk, że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed wami Bądźcie pozdrowieni za waszą twórczość i ekstazę za nieprzystosowanie do tego co jest, a przystosowanie do tego, co być powinno (...) za to, co w was przeczutego, niewypowiedzianego, nieograniczonego za samotność i niezwykłość waszych dróg bądźcie pozdrowieni nadwrażliwi" __________________ #gdziespomiedzy #posłaniedonadwrażliwych #kazimierzdąbrowski
Kamienie musiały polecieć. Wymazywana przeszłość Podlasia Aneta Prymaka-Oniszk @wydawnictwoczarne ____________________ Takich książek potrzebujemy. Na pewno potrzebuję ja: żeby upewnić się, że w świecie sztucznych czarno-bialych podziałów nie ja jedna jestem za szarościami. "Niech więc ta historia płynie w całej swojej złożoności, choć czasem bywa ona niewygodna" - tak! Historie indywidualne, rodzinne, wspólne, religijne, etniczne, narodowościowe - one wszystkie są częścią obrazu świata, w którym żyjemy. Gdzie zaprowadzi nas wymazywanie? Bez dostrzegania całej złożoności, którą świetnie opisuje autorka, bylibyśmy jako te pusto brzmiące... dzwony. Głośne, łomoczące, dudniące. A to w ciszy rozmowy można znaleźć odpowiedzi. Można w ogóle zadać pytania. Ciocia Luda, babcia Ola, dziadek Aleksander - historie mają twarze i imiona. Ci, którzy przychodzili kraść i mordować - też. Emocjonalnie podchodzę do tego biograficznego reportażu, ale tak mnie właśnie poruszył. Poświęcony "pamięci tych, o których czasem wygodniej bywa zapomnieć" - niech jednak trwa pamięć i opowieść. Słuchajmy, czytajmy. Wymazana granica T. Grzywaczewski Poniemieckie K. Kuszyk Ocalenie Atlantydy Z. Oryszyn Toń I. Szatrawska Szczegóły znaczące H. Krall Historia budowana z fragmentów, które nie zawsze do siebie pasują, ale tak właśnie wygląda. To nie puzzle do przekładania. No. Wygadałam się:) Czytaliście już? Macie w planach? Co dodalibyście do listy polecanych? ______________________ #gdziespomiedzy #bookstagrampl #kamieniemusiałypolecieć #anetaprymakaoniszk #wydawnictwoczarne #literaturanonfiction
Nieprzezroczyste. Historie chłopskie fotografii Nieprzezroczyste. Historie chłopskie fotografii Agnieszka Pajączkowska @wydawnictwoczarne __________________ Tak, wiem - będzie wydanie poprawione. Nie na tym błędnym rozdziale chcę się skupić, ale na wszystkich pozostałych - bo uważam, że warto. Spodziewałam się prostszej książki. Takiej sztampowej: że jest zdjęcie i historia ludzi. I bardzo pozytywnie się zaskoczyłam! Nieprzezroczyste.... to opowieść o tym, czego właściwie w fotografii szukamy. Czemu służą zdjęcia. Czy są prawdą, czy są o tym, co wydarzyło się naprawdę? Czy rozumiemy je wszyscy jednakowo? Performans? Sztuka? Historia? Jakie role przyjmuje fotografujący, a jakie fotografowany? Co się kryje w kolejnych warstwach rozumienia, z czym do zdjęcia podchodzimy, a z czym po chwili podnosimy wzrok? W końcu: czemu niejaki profesor, artysta, ziemianin o nazwisku Bułhak dostał ode mnie dodatkowy tytuł totalnego, zadufanego ignoranta? Bo okazuje się, że historia fotografii też ma swoich upupiaczy, co próbują wcisnąć świat w swoje wymyślone ramki. @wedrowny_zaklad_fotograficzny - świetna książka! ______________ #gdziespomiedzy #bookstagrampl #nieprzezroczyste #agnieszkapajączkowska #wydawnictwoczarne
Mój Instagram

życie i ...

Świąteczne opowiadanie

23 grudnia 2021
życie i problemy

Wpis z notatnikiem

25 września 2021
życie i problemy

Dziennik pokładowy

29 stycznia 2022
życie i ... życie i książki życie i problemy

Lilka i Henio

28 sierpnia 2023
życie i ...

Gdzieś pomiędzy – czyli gdzie?

23 września 2021
życie i książki

Opowieści rodzinne. Lato – część 1

27 lipca 2023
życie i problemy

W kolorze

12 grudnia 2023
życie i książki

Mała księga mieszkańców puszczy

2 grudnia 2023
życie i problemy

Czapeczka i tożsamość

16 stycznia 2023
życie i problemy

Dzieci i trudne tematy… Jak rozmawiać o śmierci?

29 maja 2022

© 2024 gdzieś pomiędzy | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme