Skip to content

Menu

O mnie
Gdzieś pomiędzy – czyli gdzie?
życie i …
życie i książki
życie i problemy
Czytamy dzieciom
Opowieści rodzinne
Galeria

Menu

Miesiąc: marzec 2024

czarno-biały kwiat polny symbolizujący przedwiośnie

Przedwiośnie

Posted on 12 marca 202412 marca 2024 by Ola

Gdzieś pomiędzy zimą a wiosną.

Read more

To ja, Ola, zapraszam do mojego zwykle uśmiechniętego świata. Choć chwile zwątpienia, goryczy i szarości też tu są, co zrobić... Też tak masz? To się zrozumiemy!
Poczytasz u mnie o życiu codziennym, o polecanych książkach, o wychowaniu. Znajdziesz też chwile z dobrą muzyką!

Czego szukasz?

Ostatnie wpisy:

Bajka o chochliku i dla chochlików
zieleń od pierwszego zdania
Bajka – przeplatajka
śmierci się wesoło i względnie swobodnie
widzieć cię jak nadzieję

Książka M. Cudak, nad którą objęłam mój pierwszy patronat.

Książka R. Barancewicz, mój drugi cudny patronat.

Antologia bajek, jedna z nich jest napisana przeze mnie samą, osobiście:) Premiera 12.04!

Często zaglądam do:

gach z pawlacza - blog z opowiadaniami. Muzy, upiory i inne takie stwory...

na stronie bajki - blog Małgosi Cudak, z bajkami do słuchania i książkami do czytania

miss ferreira - blog o życiowych zamieszaniach

julia rozumek - blog pisarsko - życiowy

Archiwa blogowe:

życie i …
życie i książki
życie i problemy

anegdotki dobry humor dziecko jesień kryminały książki malarstwo matka-feministka małżeństwo musierowicz muzyka mąż notatki nowy_dzień opowiadanie przepis reportaże rodzina rozmowa rozmowy samo życie spokój współczucie wychowanie wyjaśnienie zdjęcia zdrowie święta żółte liście

gdzies.tam.pomiedzy

Przeważnie czytam.
Czasem piszę o życiu: bajki i inne bzdurki.

Powiedz: spokojnie Jak do nieoswojonego kota ___

Powiedz: spokojnie

Jak do nieoswojonego kota

__________
Karolina @byle.jak.to.robie_collage
- z opóźnieniem, wybacz, ale to moje #narozdrożu z wtorku

#kolażzkalendarza25
#gdziespomiedzy

Pewną pisarkę poproszono, by napisała kilka zda

Pewną pisarkę poproszono, by napisała kilka zdań o szczęściu, o życiu, o miłości.
Więc napisała:
Nie chcieć.
Nie czuć.
Nie pamiętać.
Po czym uśmiechnęła się i spytała: Ładne?

#gdziespomiedzy

#cojatamwiemożyciu

Jest 1 stycznia, a 1 stycznia mówi się tylko pra

Jest 1 stycznia, a 1 stycznia mówi się tylko prawdę, jest takie powiedzenie, prawda? Albo jakoś podobnie to brzmiało...
W każdym razie będzie prawda o książkach, które mnie zdziwiły w różny sposob:

Wit Szostak - nie zachwycił... Wróżenie z wnętrzności jeszcze przeczytałam, jeszcze się dostosowałam, ale Cudze słowa - już nie. Nie wiedziałam, na co właściwie mam zwracać uwagę - czy zachwycać się literacko pięknymi zdaniami czy może jednak zainteresować się fabułą, przecież taka była? Obie rzeczy razem - no nie dałam rady.
Liczę jeszcze na Oberki do końca świata.

J. M. Coetzee, Polak - miała być prawda... więc: jestem na NIE. Mądre artykuły tłumaczące mi jak odczytywać tę mądrą prozę nie pomogły - to była dla mnie analiza jak z działu księgowości, ponumerowana i odarta z emocji.

T. Mann, Czarodziejska góra - tu akurat mile zaskoczenie. Całe życie słyszałam że to monumentalne i nie dla wszystkich i nie pod strzechy - i się obawiałam. Niepotrzebnie.
Hans Castorp to narwany i uroczo nieporadny kumpel, melancholijny Joachim też jest dobrym towarzystwem i w ogóle świetnie się bawię w tym sanatorium! Wpadam tam od ponad miesiąca co jakiś czas, nie chcę, żeby się za szybko skończyło.

I zaznaczam, to tylko moje odczucia, i ja się mogę z nimi zgadzać, wy nie musicie :)))

#gdziespomiedzy
#bookstagram

Aaiún Nin Pęknięte połówki mlecznego słońca

Aaiún Nin
Pęknięte połówki mlecznego słońca
Tłum. Adam Partyka, Paweł Łyżwiński
@lokatormedia
____________________
Spośród przeróżnych ostatnio przeczytanych rzeczy wybrałam na koniec grudnia tomik Aaiún Nin. Wyróżnił mi się - jest kontrowersyjny, brutalny, kłujący i tylko miejscami lekko delikatny.
Zamysł jest taki, żeby ten właśnie bardzo bezpośredni język - nic nie otulający w niedopowiedzenia - uderzył w nas, skłonił do spojrzenia na ludzi odrzuconych, marginalizowanych, opartych z prawa do głosu, a nawet z prawa do szukania pomocy.
Czy można inaczej mówić o przemocy - zwłaszcza, kiedy jest się jej ofiarą? Czy można dyktować, jak mówić?
W końcu - czy można poskładać to, co pęknięte?

Wybrałam ten tomik też z powodu jednego nawiązania - wyróżnionego w zdjęciach.
"...trzy jabłka
Jedno dla ciebie.
Jedno dla mnie.
I jedno dla tego kogoś kto decyduje o naszym losie".

Zaczynałam ten rok od pięknej książki Z nieba spadły trzy jabłka, gdzie czytałam z zachwytem o sile nadziei, o codziennym życiu wśród ruin, o szukaniu tego, co wartościowe, a tytułowe trzy jabłka oznaczały, że powinniśmy widzieć, słyszeć i mówić.
Kończę ten rok mocną książką, w której nie ma zachwytów, nadzieja jest słowem, któremu przygląda się z nieufnością, a codzienne życie to po prostu walka, także o prawo do własnej godności.
A czy chcesz to widzieć, słyszeć i do tego jeszcze mówić - twoja decyzja.

Dlatego też nie mówię, że wprost polecam. Dodam tylko, że do zdjęć wybrałam te delikatniejsze fragmenty...

Czytał już ktoś? Polecalibyście?
____________________
#gdziespomiedzy
#bookstagram #pękniętepołówkimlecznegosłońca #aaiúnnin #wydawnictwolokator

Lekcje Ian McEwan Tłum. Andrzej Szulc @wydawnictw

Lekcje
Ian McEwan
Tłum. Andrzej Szulc
@wydawnictwoalbatros
____________________
Listopadowa książka z wyzwania #12ksiazekw12miesiecy - tak, czas to rzecz umowna i względna, przyznaję. Kiedy będzie grudniowa, to się zobaczy.
@czytajaca_kapibara poleciła Lekcje McEwana, z czego się ucieszyłam, bo już tyle razy chciałam sprawdzić, toż to klasyk!
I może trzeba było rzeczywiście sięgnąć wcześniej. Dziś jestem bardziej w stronę książek z nutą absurdu, lub poetyckości, lub nieoczywistości, a Lekcje to powieść twardo stąpająca po ziemi. Jak takich szukacie - to śmiało polecam.

Justyna Sobolewska tak pisała kiedyś w Magazynie. Książki: "to rozległa, panoramiczna powieść, portretująca powojenne losy tej części Europy (Wielka Brytania, Niemcy) - jest i ruch oporu w Niemczech, zimna wojna, Czarnobyl, upadek muru berlińskiego, brexit i pandemia. A przede wszystkim jest życie, które toczy się i zaciera kanty dawnych krzywd". Czy zaciera na pewno, to nie byłabym pewna. Roland, bohater, skrzywdzony w młodości nie do końca radzi sobie ze swoim życiem, jego lekce rozpoczęte w dzieciństwie zdają się trwać przez całe lata.

Kapibaro, dziękuję, a teraz z radością wskoczę w książki nieoczywiste:)
_____________________
#gdziespomiedzy #bookstagram #lekcje #ianmcewan #szkołażycia #wydawnictwoalbatros #powieść

Po pierwsze, człowiek to jednak sam z siebie głu

Po pierwsze, człowiek to jednak sam z siebie głupi jest i potrzebuje czasem kopa od innych. Ja musiałam dostać nawet parę, żeby w końcu zebrać się do pokazania książki, w której jest moje opowiadanie.
Po drugie - tak, jest taka książka, antologia Fantastyka bez granic. Antologia - więc jest szansa że któreś z kilkudziesięciu opowiadań się wam spodoba, nawet jak nie moje, jeśli zdecydujecie się sprawdzić;)
Po trzecie - o czym to całe pitulenie?
Ano moje opowiadanie w tej antologii to Księga Zdarzeń. Świat spisany w punktach i regulaminach. Albowiem na początku było słowo, wszak wiemy. I musiało być ono zatwierdzone przez Naczelnego. I oczywiście sprawdzone przez cały szereg Kancelistów, Referentów, o Dziale Korekty nie wspominając... A zapisywaniem słów i zdarzeń zajmowali się Skrybowie. I o jednym z nich jest opowiadanie.
Po czwarte - to jest to uniwersum, w ktorym pojawiają się później wiedźmy, znad morza, z lasu i z miasta; to tutaj tańczy Tosia - Śmierć... To projekt, który wciąż trwa, i nie wyrwę go już z siebie, choćby nie wiem co!
To mój świat, ten z burzeniem granic i sprzeciwem, taki jak lubię.
Jak chcecie sprawdzić, czy wy też, to bierzcie i czytajcie!

@dozamotaniajedenkrok - chusta i obrazek ze zdjęcia to jej dzieła. Co ja się przez tę dziewuchę nawzruszałam to nie opowiem;))) dziękuję!!!

Piosenka O papierkach pasuje do mojego Skryby. Taki on trochę właśnie blady i drżący jest, bidulek!

#gdziespomiedzy
#wydawnictwoborgis
#fantastykabezgranic #fantastyka
#księgazdarzeń
#oladominikreszke

Niebo za domem Gaute Heivoll Ilus. Øyvind Lauvdah

Niebo za domem
Gaute Heivoll
Ilus. Øyvind Lauvdahl
Fundacja Inicjatyw Społecznie Odpowiedzialnych
______________
Dobrze mieć to doświadczone już oko starej wiedźmy. Wyszperałam - po zapachu chyba - spod stosu wyprzedawanych książek w bibliotece. Moment, pstryk, zaiskrzyło i Niebo jest u mnie na regale.

To smutna opowieść. O chłopcu, który tęskni za mamą, a mama - nie żyje. Zostały po niej sweterki w szafie; rzeczy, które zrobiła na drutach. To dzięki nim Jon poczuje się znów bezpiecznie.

Czarno-białe ilustracje z cieni i kresek. Z motywem czerwonej nici ze sweterka - to jedyny kolorowy element - bardzo subtelny - i dający nieco spokoju.
Bo też spokoj jest subtelny. Delikatny, łatwo ulatuje.
Jon go znajduje w najtrudniejszym, najciemniejszym momencie życia.

I tak, takie książki też są potrzebne dzieciom.
Wśród różnych rewolucji i zmian w myśleniu można byłoby pokusić się i na taką, że dzieciństwo nie jest czasem nieustającej radości i hopsalala. Dzieci wszak żyją z nami na tym samym świecie...
_______________
#gdziespomiedzy #bookstagram #czytamydzieciom #całapolskaczytadzieciom
#niebozadomem #gauteheivoll #øyvindlauvdahl #fundacjainicjatywspolecznieodpowiedzialnych

"Znad mojego ramienia spogląda bóg Jeszcze nie:

"Znad mojego ramienia spogląda bóg Jeszcze nie:

Jeszcze nie umarłe, jeszcze nie stracone, jeszcze nie zabrane
Jeszcze nie stłuczone, jeszcze nie pocięte,
Jeszcze nie rozwiane.

(...)

Przysuwam ucho nieco bliżej mruczącej postaci,
proszę go tylko, żeby został".

Jane Hirshfield

Karteczka została w kieszeni po warsztatach.
Niech jeszcze - jest.
Niech mruczy, zwinie się w spokojny kłębek i sobie śpi.

Wiersz w całości znajdziecie na profilu @jasno.i.cicho ♥️ Kasiu - dziękuję!

#gdziespomiedzy

Kobieta do zjedzenia Margaret Atwood ♥️ Tłum.

Kobieta do zjedzenia
Margaret Atwood ♥️
Tłum. Małgorzata Golewska-Stafiej
@wielkalitera
__________________
Powiedzieć wam, kogo kocham? Kocham ją - mistrzynię, Margaret Atwood! Napisać taką książkę w wieku 24 lat... pełen podziw. Atwood od urodzenia chyba ma w sobie niezwykły zmysł obserwacyjny, do tego krytyczne spojrzenie na rzeczywistość i niechęć do kompromisów. I ta szczypta absurdu, koniecznie!
Kobieta do... jest jedną z jej pierwszych książek i ma już te wszystkie charakterystyczne cechy. Opowiada historię Marian, młodej dziewczyny, która z jednej strony jest wykształcona, jakby niezależna, bo nie musi mieszkać z rodzicami, sama utrzymuje siebie, a z drugiej strony cała ta niezależność wydaje się być tylko zabawą, wybrykiem, wszak jej przeznaczeniem jest być żoną... Marian szykuje się więc do ślubu, polewa słodkim lukrem, ozdabia rodzynkami, posypuje cukrem i jest prawie gotowa podać się na talerzu i jeszcze dołożyć widelczyk.
Prawie.
Przypadkiem poznany gość, o wdzięcznym imieniu Duncan, wpada w jej ułożone życie i miło w nim miesza. Ach, jak romantycznie, chcecie powiedzieć? Ano nie - jest tak pięknie nieromantycznie, jak tylko się da. No cudo! Nic się nie kończy na "żyli długo I szczesliwie".
Oczami Marian oglądamy społeczność miasta, dostrzegamy horror narzuconych ról, strach przed odrzuceniem, absurd takiego życia. Tak, jest w tym przesada, jest przekroczenie granicy, jest leciutki powiew surrealizmu - i ja taką mieszankę bardzo lubię. I polecam.
___________________
Ps. Wiecie, jaka książka przypominała mi się w trakcie czytania? Trąbka do słuchania Leonory Carrington, zwłaszcza jej pierwsze rozdziały.
____________________
Ps. 2 Wątków związanych z jedzeniem jest tu więcej, pewnie można osobny post o nich napisać. Ale lepiej samemu przeczytać;)
____________________
#gdziespomiedzy
#bookstagram #kobietadozjedzenia #margaretatwood #wydawnictwowielkalitera #literaturakanadyjska

Szczelina Jozef Karika Tłum. Joanna Betlej @wyda

Szczelina
Jozef Karika
Tłum. Joanna Betlej
@wydawnictwostaraszkola
____________________
Czytelnicze guilty pleasure - horror. Zwłaszcza listopadową zmierzchową porą. Zmroczną.

Ciekawa byłam tej książki już długo, i wiedziałam mniej więcej czego się spodziewać, i - najważniejsze - nie zawiodłam się.
Wycieczka w góry Trybecz - tyle wiadomo.
Kiedy? Z kim? Kto pojechał, kto wrocił? Kto opowiada prawdę a kto szuka sensacji? Hm, to już bardziej skomplikowane.
Wszystko zaczyna się od rozbiórki starej willi i rozbicia sejfu z... No nie zdradzę z czym! Potem jest czarny, czarny las, a w tym lesie czarny czarny dom, a w tym domu... "Jeśli tego nie przeżyłeś, nigdy nie zrozumiesz dogłębnego strachu, ogarniającego człowieka, gdy znajdzie się nad otwartą szczeliną prowadzącą gdzieś, gdzie dwa plus dwa nie musi równać się cztery".
Bardzo zgrabnie napisana opowieść, która w sumie jest przytoczoną relacją, w której przytaczane są nagrania z płyt czy artykuły, "a szczelina rozwiera się coraz szerzej", wciąga czytelnika. Z bezpiecznej pozycji możemy kręcić nosem na zachowania wędrującego po górskim paśmie towarzystwa, ale gdzieś jednak możemy poczuć też dreszcz lęku.
A piosenka, jako jeden z "bohaterów" - świetna! Do znalezienia na yt (piosenka Hýkal, zespół Zrní)
Można czytać, tylko uważaj na ten las. Żeby cię nie połknął...

Wydawnictwu bardzo dziękuję za możliwość współpracy. Komponowanie zdjęć do tej książki było przyjemnością:)
___________________
#gdziespomiedzy #bookstagram #szczelina
#jozefkarika #literaturaczeska #wydawnictwostaraszkoła
#współpracabarterowa

Sklepik z Pamiątkami - Zapominajkami - O, dzień

Sklepik z Pamiątkami - Zapominajkami

- O, dzień dobry, to znowu pani... Pokrzywy się przydały?
- ...dobry. Tak, choć moje pokrzywy czasem pachną ziołami i trawą i nie dają zapomnieć. Takie jakieś nieudane. Ale je lubię, naprawdę!
- A co dziś szuka, hę?
- No właśnie, tak przechodziłam obok, i pomyślałam, że wpadnę, coś na chwilę szczęścia poszukam...
- Też mi coś, pff. To ja ci, dziecko, coś specjalnego pokażę. Lepsze niż chwila szczęścia! Prawdziwe zapomnienie! Chodź - tylko potem nie ma reklamacji, ostrzegam. Jak wpadniesz po uszy to nikt ciebie nie wyciągnie. Jesteś pewna, zagubiona dziewczynko?

Odpowiedź przyszła już gdzieś spomiędzy regałów, spomiędzy setek zakurzonych stron. Burkliwy sklepikarz uśmiechnął się krzywo i szurając kapciami odszedł z powrotem za ladę.

#gdziespomiedzy
#książkowy_fotowtorek_2024
#kochamczytać

@kobiecafotoszkola

Inspirejszon by: @ukielka @wschod_bug A foto oczy

Inspirejszon by: @ukielka @wschod_bug
A foto oczywiście @w.dziurawych.trampkach

Chodźcie na bajkę, zapraszam, usiądźcie przy ogieńku, niech za oknem szaleje zawierucha, a wy słuchajcie!

"Pewnego razu zmęczona Ćma szukała miejsca, gdzie może odpocząć. Machnęła kilka razy skrzydełkami i z ulgą usiadła na skraju pożółkłej kartki zostawionej na ogrodowym stoliku. „Odpocznę, zaraz polecę dalej” – usprawiedliwiała się w myślach i zwieszając główkę, mimochodem spojrzała, na czym to właściwie usiadła. Kartka, a raczej cieniutka książka, była wyraźnie z dawnych, dawnych czasów, pachniała kurzem, upstrzona była plamami z atramentu i dziwaczną kropką. „Toż ta kropka to zgnieciona muszka, panie, świeć nad jej muszą duszą” – szepnęła Ćma. Zaczęła czytać –
o Zmierzchnicach i Zmrocznicach
coś w niej drgnęło, te nazwy, to przecież…
o Nastroszach i Strzygoniach
te nazwy! Gdyby tylko nie była taka zmęczona…
o Boratkach i Zasmutkach
litania imon, skorowidz zapomnianych nazw
Mimo woli Ćma czytała dalej tę przedziwną litanię, odgrzebywała trudne do określenia coś w swojej małej, lekkiej duszy.
O Złotnicach, Błyszczkach, Korowodkach -
To były jej historie. Jej zapomniane bajki.
Nie mogła oderwać wzroku od książki.
Skrzydła jej drżały. Oczy ciemniały.
Wiatr przewracał strony.
Gwiazdy przyświecały chłodno.
Szumiał las.
Noc wstrzymała oddech, pozwalając Ćmie na zachwyt, na lęk, na rozmarzenie.
Na przypomnienie.
Że zanim spłonie, czeka ją jeszcze największy smutek.

Koniec.

Możesz zdmuchnąć zapałkę".

#gdziespomiedzy

życie i ... życie i książki życie i problemy

Lilka i Henio

28 sierpnia 2023

życie i książki życie i problemy

Historie rodzinne

22 stycznia 2022

zieleń od pierwszego zdania

12 grudnia 2024

życie i problemy

Jesienne opowiadanie o listopadowym zmierzchu.

5 listopada 2022

życie i książki

Opowieści rodzinne 2

28 stycznia 2022

Czarno-biały styczeń

28 stycznia 2024

życie i książki

Współprace książkowe

31 stycznia 2024

życie i książki

Czytamy dzieciom – ciąg dalszy

4 lutego 2022

życie i problemy

Rozmyślania o depresji dzieci i młodzieży

23 marca 2023

Początek

23 września 2021

© 2025 gdzieś pomiędzy | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme