Skip to content
gdzieś pomiędzy
Menu
  • O mnie
  • Gdzieś pomiędzy – czyli gdzie?
  • życie i …
  • życie i książki
  • życie i problemy
  • Czytamy dzieciom
  • Opowieści rodzinne
  • Galeria
Menu
wakacje - ja na pomoście nad jeziorem, ze wszystkimi swoimi zmarszczkami i grubymi nogami

Wakacje #1

Posted on 2 lipca 20222 lipca 2022 by Ola

Reportaż wakacyjny pierwszy i nie ostatni! Zapraszam, usiądźcie z kawą ciepłą czy mrożoną - zależy na jaką zwariowaną pogodę traficie - i poczytajcie ; )

Wakacje rozpoczęłam jak przystało na starszą, łatwo męczącą się panią – leniuchowaniem. Bałagan w domu jak był, tak sobie radośnie jest dalej. Ale zaczyna mi przeszkadzać, a to dobry znak, że może w końcu sięgnę po ścierę do kurzów czy po kartony do segregowania szkolnych materiałów, żeby się zrobiło jednak w domku ładniej. Na początku roku szkolnego wydawało mi się, że to bardzo dobry pomysł – jak wyjęte z teczek materiały i pomoce będę sobie zawadiacko i lekko rzucać – ot, na regał, ot do szuflady, ot na stół…

I tak rzucałam przez cały rok… Materiały do ksero, książki, obrazki do pokazywania, plakaty do zawieszania, wydruki, dokumenty, gazetki z pomysłami I DUŻO DUŻO INNYCH.

I tak sobie w tym pierwszym tygodniu wakacji stwierdziłam, że to jednak nie był taki fantastyczny pomysł. Oj nie. Teraz mam cały regał i 10 pudeł do poukładania. W mordę jeża.

Jak ktoś kiedyś obmyśli idealny sposób na segregację materiałów do nauczania w zerówce, taki, żeby sięgać do teczki z podpisem „Bezpieczeństwo” i żeby nie było tam obrazków o rozwoju motylka i cyklu rozwojowym żaby, to niech mi da znać. Ozłocę!

 

Chwila na jedną z rozmów z moim pięciolatkiem:

– Mamo, a jak byś się czuła, jakbyś się urodziła i od razu w ten sam dzień umarła?

Ja oderwana od leniuchowania z książką patrzę chwilę nieprzytomnym wzrokiem, matko bosko, skąd on te pytania bierze?! Po czym odpowiadam:

– Byłoby mi na pewno smutno. Jeden dzień to bardzo mało, prawda? A powiedz mi kotku, czemu pytasz?

– Bo muchy muszą żyć tylko jeden dzień, wiesz?

– Aha. O tym myślałeś. To jakbym była taką muchą – odpowiadam już swobodnie, że to tylko o owady chodziło – to bym nie traciła czasu na żale, tylko oglądała jak najwięcej świata, śmiałabym się… A ty, co byś zrobił?

– No nic, po prostu bym był. I widział świat – ogłosił mój mały filozof i wypalił znowu: – A jak byś się czuła, gdybyś była malutkim smokiem, który w ogóle nie jest groźny ale przychodzą ludzie i chcą go zabić?

 – Boże, czułabym się strasznie przestraszona! Skąd ty masz takie pytania?!

Ale Piotrek już zajął się zdobywaniem Jedynego Pierścienia w grze Lego Hobbit i nie zwracał już na mnie uwagi. Oprócz tego, że ja też co jakiś czas byłam do gry zapraszana. W wieku przedstarczym moje dzieci nauczyły mnie grać w grę komputerową. I nie mówcie nikomu, ale gry Lego są całkiem spoko ; ) Oczywiście oficjalnie wszystkiego się wyprę!

 

W przerwach od leniuchowania, rozmawiania i grania przeczytałam bardzo fajną książkę, znalezioną przypadkiem – przyciągnęło mnie po prostu nazwisko autorek  – i to był strzał w dziesiątkę. To tam pojawiło się określenie „wiek przedstarczy”. A książka to „Jak się starzec bez godności”. Pomyślałam, że ten tytuł będzie do mnie pasował idealnie. Nie mam godności. Po czterdziestce zaczynam pisać bloga, uczę się grać w gry, zakładam instagrama, noszę bluzki na ramiączkach, nie martwiąc się trzęsącą się skórą pod ramionami (to moje „pelikany” i już), nie boję się wyjść do ludzi bez makijażu i garsonki, nie boję się myśli o zmianie pracy, jak już solidnie będę miała dość szkoły, podpisuję się w końcu jak kobieta – jako „nauczycielka”, jako „wychowawczyni” – a nie w formie męskiej, nie marudzę, że kiedyś to było a teraz to nie ma… No bez godności przystającej mojemu wiekowi jestem zupełnie! Hura!

A jak się okaże, że z czasem przychodzi miłość do beżowych, plisowanych spódniczek do kostek, plecionych sandałków ortopedycznych, siwizny farbowanej na fioletowo, to niech tak będzie, bylebym nie zamknęła się wewnętrznie na świat i na ludzi!

„Po dekadach przejmowania się coludziepowiedzyzmem, konwenansami, zmarszczkami, grubym tyłkiem, krzywą łydką, wąsikiem i siwym odrostem wpadłyśmy na pomysł, żeby się tym nie przejmować. Teraz próbujemy.” – piszą autorki we wstępie.

Czytałam trochę poradników o byciu mamą, czy nauczycielką ale o byciu człowiekiem w wieku przedstarczym jeszcze nie. Książka „Jak się starzeć bez godności” Magdaleny Grzebałkowskiej i Ewy Winnickiej to książka – pocieszajka 🙂 Przywołuje uśmiech i zgodę na to, co ma nadejść, byleby przyszło na moich warunkach!

A propos mojego wyglądu i na fali zainteresowania Piotrka Hobbitem i Władcą Pierścieni – bo on nie tylko gra w Lego, ale też słucha audiobooka, ogląda fragmenty filmu, układa scenki z klocków, jednym słowem wpadł jak śliwka w kompot –  mówię ostatnio do Mai:

– Hej, mam świetny pomysł! Zrobimy Piotrkowi tematyczne przyjęcie urodzinowe! Każdy przebierze się za kogoś ze świata Śródziemia! Elfy, krasnoludy, niziołki…

– No nie wiem – burczy Maja średnio zapalona do tego pomysłu.

– Tak, słuchaj, ja będę Galadrielą, zamawiam!

Gwoli wyjaśnienia, Galadriela to wysoka, szczupła Królowa Elfów, najpiękniejsza, z długimi blond włosami, masą niewymuszonego wdzięku, gracji, poważna, mądra… No jasne, że chciałam być nią! Maja spojrzała na mnie spod oka, jakoś tak dziwnie, z lekką taką niepewnością, westchnęłam więc i przyznałam: – No dobra, z moimi włosami to raczej na hobbita się nadaję, wiem…

 – I z twoim wzrostem – dodaje Maja bezlitośnie.

Tak, hobbity – niziołki – są wzrostu siedzącego psa, mają niedające się uczesać porządnie włosy, są przywiązane do domu i codziennych zwykłych rzeczy, nie zamyślają się nad przyszłością świata, nie mają w sobie dostojeństwa, a o wdzięku trudno wspominać mówiąc o kimś, kto gania boso.

Na moje mało wdzięczne stopy patrzymy już bez słów.

Cóż, trudno. Zawsze mogła mi przypaść rola krasnoluda. Tego z brodą.

wakacje - ja nad jeziorem
Kiedy prosisz męża, zrób mi takie fajne, wiesz, ładne zdjęcie, żeby tu było słońce, tu błyszcząca woda, tu błysk w oku... a on w połowie twojego tłumaczenia wręcza ci z powrotem telefon i mówi: masz. Już.
okładka książki "Jak się starzeć bez godności"
Idealna lektura na wakacje! Pełna poczucia humoru i dystansu. Autorki prowadzą też podcast pod tym samym tytułem, do znalezienia na spotify.
okładka książki "Jak się starzeć bez godności" na tle bluzki na ramiączkach
wakacje - spacer po łące
wakacje - spacer po łące, dmuchawiec
wakacje - spacer po łące - polne kwiaty i chwasty

Powiązane wpisy:

droga pokryta żółtymi jesiennymi liśćmiŻółte liście – część 3 czytamy dzieciom - mama czyta malutkiemu dziecku, które jest skupione na książeczce1000 powodów, dla których warto czytać dziecku czerwony tulipan na białej serwetceZ życia wzięte tulipany, z tyłu czyste oknaCzyste okna, nadzieja, okapi i inne zwierzątka. Alleluja!

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

kontakt
PRZYGRYWKA
Trochę snującego się jazzu.
Prosto z knajpki, gdzie rozmawia się o życiu, o miłości, gdzie ucieka się od codzienności. Idziecie też?

Ola, siedzi w oknie, zdjęcie czarno - białe, melancholijne, bo tematem jest czas
To ja, Ola, zapraszam do mojego zwykle uśmiechniętego świata. Choć chwile zwątpienia, goryczy i szarości też tu są, co zrobić... Też tak masz? To się zrozumiemy!
Poczytasz u mnie o życiu codziennym, o polecanych książkach, o wychowaniu. Znajdziesz też chwile z dobrą muzyką!
  • marzec 2023
  • luty 2023
  • styczeń 2023
  • grudzień 2022
  • listopad 2022
  • październik 2022
  • wrzesień 2022
  • sierpień 2022
  • lipiec 2022
  • czerwiec 2022
  • maj 2022
  • kwiecień 2022
  • marzec 2022
  • luty 2022
  • styczeń 2022
  • grudzień 2021
  • listopad 2021
  • październik 2021
  • wrzesień 2021
  • Opowieści rodzinne. Prawie lato – część 5. O Paulince
  • Opowieści rodzinne. Wiosna – część 4
  • Opowieści rodzinne. Wiosna – część 3
  • Opowieści rodzinne. Wiosna – część 2
  • 28 dni

Najlepsza strona w sieci: w dziurawych trampkach.

Powieść w odcinkach: Opowieści rodzinne

Często zaglądam: miss ferreira julia rozumek

gdzies.tam.pomiedzy

Jakie jest piękniejsze miejsce na świecie? To n Jakie jest piękniejsze miejsce na świecie? 
To nie jest podchwytliwe pytanie, odpowiedź jest prościutka:
 najpiękniejsze miejsce na świecie to przytulna księgarnia, gdzie można wypić kawę. 
A nie, jednak było podchwytliwe, bo najpiękniejsze miejsce na świecie to kawiarnia, gdzie można przejrzeć i kupić książkę! 
Ogólnie niedaleko mnie, pół godziny drogi pociągiem, 20 minut pieszo i jest: Vademecum w Gdyni ❤ 
A spotkać się tam z dobrymi ludźmi to czysta rozkosz! 

@w.dziurawych.trampkach
@anna.borkowskaobojska 
Paulina - Love you girls ❤❤❤

#nocnekadry #52zdjęcia_11_2023  #52zdjecia @52zdjecia
#temattygodnia #bookphotography #bookstagram #gdynia #mojemiejscenaziemi #książki #księgarnia #ksiegarniavademecum #kochamczytać #czytambolubię
Dlaczego niebo jest niebieskie. Monika Chylińska Dlaczego niebo jest niebieskie. 
Monika Chylińska, Dawid Myśliwiec
Ilustracje: Karolina Mądro-Jabłońska 
Wyd. UNB, Lublin 2022 

Lubię, jak ktoś umie wyjaśniać dzieciom naukę. Ja sama często w szkole udawałam, że coś umiem. Nawet miałam "Bardzo dobry" z fizyki, co oznaczało, że mam bardzo dobrą pamięć przy kompletnym niezrozumieniu o czym mówię... Potem trafiłam na taką nauczycielkę z chemii, że aż maturę chciałam z tego przedmiotu zdawać! Tak mnie zachwyciło, w wieku lat około 17, że zaczynam coś rozumieć:) 
A dziś często korzystam w pracy z dobrych opracowań. Albo z filmików kanału "Nauka, to lubię. Junior" Tomasza Rożka albo z takich właśnie książek, jak na zdjęciu.  Nazwisko Dawida Myśliwca to polecajka sama w sobie! 
I naprawdę można z dzieckiem zerówkowym, wczesnoszkolnym poczytać, zrozumieć i się zachwycić pięknem nauki! 

#gdziespomiedzy #bookstagrampl #kochamczytać #czytambolubię #czytamdzieciom #polecamdladzieci #polecamksiążkę #ksiazkanaukowadladzieci #książkanaukowa #macierzyństwo #wyjaśniamy #naukowybełkot #dlaczegoniebojestniebieskie #dawidmyśliwiec #monikachylińska #karolinamądrojabłońska #lelonyodkrywają #ciekawedziecko #ciekawośćświata #polecamnauczycielomzerówki
Tuli-pucho-kłaczek Beatrice Alemagna (tekst i ilu Tuli-pucho-kłaczek
Beatrice Alemagna (tekst i ilustracje)
Wydawnictwo Wytwórnia, 2017

Książka dla dzieci od około 4, 5 lat do... do dorosłości. 
Nietypowa zarówno w treści jak i w stylu ilustracji - niejednoznaczna. Chwilami wręcz mroczna! A chwilami dowcipna i bardzo tuli-puchowa.
Mała Edyta myśli, że nie umie nic specjalnego, aż do dnia urodzin mamy. Szukając dla niej prezentu odkrywa, że umie znajdować wspaniałe, różowiutkie, pufające, włochatkowe, unikatowe stworzenia! A razem z Tuli-pucho-kłaczkiem odkrywa też, że ma w miasteczku wielu przyjaciół.
Książka jest króciutka, a zostaje w głowie na długo:)

#gdziespomiedzy #bookstagram
#bookstagrampl
#bookphotography
#kochamczytać #czytambolubię #czytamydzieciom #całapolskaczytadzieciom #polecamdladzieci #polecajki #polecamksiążkę #tulipuchokłaczek #wytwórnia #beatricealemagna #macierzyństwo #mamaidzieci #dlaprzedszkolaka 

Ps. Pierwszy raz zobaczyłam osoby, którym książeczka może się spodobać, mam nadzieję, że to dobry pomysł:)
O bibliotece Umberto Eco Wydanie z 1990r., Ossolin O bibliotece
Umberto Eco
Wydanie z 1990r., Ossolineum, z ilustracjami Marka Pijet

Panie Eco, wprosiłam się do Pana, rozsiadłam wygodnie, przyjęłam z chęcią kawę. Słucham. Kiwam głową, śmieję się z 19 punktów. Ale tak nagle koniec?! Już?! No wie Pan. Obrażam się. Żądam książki z esejami grubej na trzy palce, co najmniej. 
No dobrze, przyznaję, trochę zaimponował mi pański odczyt. Zwłaszcza w tym momencie, kiedy czuję, że Pan też się o biblioteki nie boi. Ileż to razy wieszczono z ponurym grymasem, że to już koniec, pas! A one trwają. Zmieniają się, ale trwają. Są czytniki, audiobooki, internety, ale są i zwykłe, staroświeckie książki i biblioteki. Czytanie to wciąż odkrywanie, to wciąż ekscytacja przy szperaniu na półkach. To wciąż przygoda. A wie Pan, piszę do Pana ponad 40 lat po pańskim odczycie. 
Owszem, jest pewien smutek w myśli, że tak wiele się zmienia... Sama pamiętam swoją miejską bibliotekę w Rumi, niedofinansowaną, nieremontowaną (dziś ten budynek jest już chyba zburzony), a ja mimo to wchodziłam tam z dreszczem emocji, czekając na to, co mi zaproponują moje bibliotekarki... albo co sama znajdę, wędrując między regałami. 
A w domu bawiłam się w bibliotekarkę. Zabawa, Panie Eco, wyglądała tak, że okładałam książki w szary papier, dawałam każdej numer, a potem spisywałam je wszystkie w specjalnych zeszytach. A jeszcze potem siadałam za biurkiem i nikomu nie pozwalałam nic wypożyczać.
Żartuję.
I tym żartobliwym akcentem kończę, panie Eco, za esej dziękuję. Kończę kawę, miło mi się z Panem gawędziło. Do zobaczenia zatem!
Pańska cicha wielbicielka ❤❤❤

#gdziespomiedzy #bookstagrampl #bookstagram #bookphotography #umbertoeco #obibliotece #ossolineum #eseje #esejeoliteraturze #kochamczytać #mojemyśli #czytambolubię #niestatystyczny #polecamksiążkę #książka #dokawy
Kosmita Roksana Jędrzejewska-Wróbel Książka wy Kosmita
Roksana Jędrzejewska-Wróbel
Książka wydana przez Fundację ING Dzieciom i skosultowana przez Fundację Synapsis.

Kosmita? No pojawił się, tak to czasem jest. Nikt nie pytał rodziny Jelonków o zgodę ani jej brak. Tym bardziej nikt nie pytał samego głównego zainteresowanego. Zjawił się właśnie taki i zajada przy stole ulubioną zupę ogórkową. Dla poczucia bezpieczeństwa trzyma się swojej łyżki. I dla bezpieczeństwa nosi kominiarkę, bez niej czuje się... smutno, źle. 
A on i tak często czuje się smutno i źle, bo wie, że jest trochę jak z innej bajki... Dużo rzeczy robi inaczej, czuje inaczej. Martwi się, o swoją siostrę, o swoich rodziców - nie chce, żeby przez niego płakali. Chce, żeby go, takiego kosmicznego, kochali i akceptowali. Tak jak on kocha ich, choć długo nie umie tego powiedzieć.
Opowieść o autystycznym dziecku, pisana  z punktu widzenia siostry, której rodzi się taki właśnie a nie inny braciszek, i przeplatana listami tegoż brata. Nie brakuje całej gamy uczuć - żalu, gniewu, smutku, zmęczenia, ale też miłości, radości... 
Polecam w ramach edukacji w stronę empatii. Ilustracje Jony Jung, rysowanie jakby dziecięcą ręką, dodają kolejną warstwę do tekstu. 
A ja mam egzemplarz z biblioteki, gdzie autorka ręcznie napisała tak: 
"Kosmita... bo może wylądować wszędzie! 
Z nadzieją, że po przeczytaniu tej książki nikt nie będzie przyglądał się innym od siebie bez zrozumienia. Bo wszyscy jesteśmy trochę kosmitami:)
Rosana
8 V 2013"

#gdziespomiedzy
#bookstagrampl
#bookphotography
#roksanajędrzejewskawróbel #kosmita #autyzm #polecamdladzieci #książkadlanauczycieli #książkadladzieci #macierzyństwo #kochamczytać #czytambolubię #niestatystyczny #fundacjaingdzieciom #książkadlarodzica  #książkadlaterapeutów #jonajung
Obiecałam sobie i @52zdjecia, że do tematu o szt Obiecałam sobie i @52zdjecia, że do tematu o sztuce poszukam coś w pokoju córki. Mogłam wziąć albumy o sztuce, jasne, ale ujął mnie za serce ten portrecik. Ujmuje mnie zresztą zawsze, jak wchodzę do jej pokoju... A że jest narysowany na ścianie, to już inny temat! 

I trzy zdjęcia z Gdyni, przespacerowanej w poszukiwaniu #trochęsztuki 

#gdziespomiedzy #temattygodnia #52zdjęcia_10_2023 #52zdjęcia #pieceofart #naścianie #letsmakephotographyfunagain #mojacórka #gdynia #artystycznie
Gdynia. Zimno, wiatr. Remonty. Tony brudów. Ale n Gdynia. Zimno, wiatr. Remonty. Tony brudów. Ale nie na zdjęciach 😉 

#gdziespomiedzy #gdynia #gdyniaofficial #pomorze #streetphotography #miasto #nadmorzem #spacerpomieście #spacerdobrynawszystko #zdjeciaztelefonu
Szkoła bohaterek i bohaterów, czyli jak sobie ra Szkoła bohaterek i bohaterów, czyli jak sobie radzić z życiem. 
Przemek Staroń
Wyd. Agora

Nastolatki nie mają łatwo. No nikt nie ma, co nie? Ba, nastolatki to nawet mają lepiej, bo mogą sięgnąć po jedną ważną rzecz, której brakuje doroslym - po książkę-pomocniczkę na życiowe trudności... I mogą iść do Szkoły bohaterek i bohaterów. Dorosłych też tam wpuszczają? 
Szkoła... Przemka Staronia to książka, która łączy tematykę filozoficzną, psychologiczną, etyczną z szerokim polem literatury, zarówno współczesnej jak i starszej. Od Platona do Harrego Pottera i Dumbledora. Przez Gwiezdne wojny i Mordor po drodze i jeszcze po wielu innych drogach. A zawsze ciekawie, mądrze i empatycznie. Z humorem - ilustracje Marty Ruszkowskiej robią dobrą robotę. Jest też boleśnie szczerze. 
Polecam nie tylko nastolatkom, ale też rodzicom, nauczycielom... Można pójść do tej Szkoły ma wagary, serio! 

#gdziespomiedzy #bookstagrampl #bookstagram #szkołabohaterekibohaterów #przemekstaroń #wydawnictwoagora #kochamczytać #czytambolubię #polecajki #polecamksiążkę #książkadlarodzica #książkadlanauczycieli #książkadlamłodzieży #książkapsychologiczna #książkafilozoficzna #etykaifilozofia #jaksobieradzićzżyciem
W ramach odpoczynku od emocji pisarskich :) I w r W ramach odpoczynku od emocji pisarskich :) 
I w ramach wyzwania @52zdjecia 
Ostatnio kuchnia jest dla mnie terenem walki, gdzie przegrywam na całej linii. Mam tylko nadzieję, że to w końcu minie :) Ileż można jeść kanapek z serem, no ludzie! 

#zjemcię #52zdjęcia_09_2023 #52zdjęcia #tematytygodnia #bezglutenu #celiakia #ciastozjabłkami #darkmoodphotography #gdziespomiedzy
Pożegnanie z biblioteką. Elegia z dziesięciorgi Pożegnanie z biblioteką. Elegia z dziesięciorgiem napomknień.
Alberto Manguel
Wyd. Drzazgi
Przekład Michał Tabaczyński

Ha! Wiedziałam! Wiedziałam,  że można być całkowicie zanurzonym w świecie słów i żyć czytaniem. I pisaniem. Jak autor Pożegnania... Wspaniałe są jego eseje. Niby spokojne i wyważone, a jednak co stronę byłam to zamyślona, to wzruszona, to zaintrygowana, jakbym czytała o miłości co najmniej!
Otwierając tę małą, niepozorną objętościowo książeczkę, miałam uczucie, że siadam z mądrym przyjacielem, w pokoju wypełnionym regałami. Na regałach ustawione są według tajemniczego klucza książki, sięgamy po nie, kiedy potrzebujemy wsparcia w rozmowie. Albo kiedy chcemy razem pomilczeć. Fotele z kraciastym odbiciem, lampki oświetlające nam strony,  gramofon z koncertem Bacha. Rozmawiamy o tworzeniu, o tajemnicach słów, o odpowiedzialności, o słownikach, o sprawiedliwości, o rozwoju, o tym, czy można zapisać sny, o bibliotekach - tych istniejących i tych zniszczonych, o pamięci...
I tylko szkoda, że te rozmowy się kończą. Tylko - czy na pewno? W książce pada cytat: "W moim końcu jest mój początek". Do zobaczenia zatem, panie Manguel! Do zobaczenia!

#gdziespomiedzy #bookphotography #bookstagram #bookstagrampl #pożegnaniezbiblioteką #pożegnaniezbibliotekąelegiazdziesięciorgiemnapomknień #wydawnictwodrzazgi #kochamczytać #polecamksiążkę #polecajki #albertomanguel #eseje #kochambiblioteki #niestatystyczny
Czy ja się śmieję, czy ja się boję? Czy chcę Czy ja się śmieję, czy ja się boję? Czy chcę krzyczeć z radości, czy chcę schować się pod kocykiem i zajadać tam chipsy? Wszystko po trochu. Nie wiedziałam, że spełnianie marzeń może wywoływać tyle uczuć naraz! 
Napisałam książkę dla dzieci. 
A teraz, dzięki @mukozu.art bohaterowie tej opowieści zyskali twarze i ciała. I to wszystko jest takie nierealne... Tak bym chciała, żeby moja Lilka i jej przyjaciel krasnoludek poszli w świat! Trzymam za nich kciuki! Na razie cierpliwie rozsyłam propozycję do wydawnictw.
I idę pod kocyk, cieszyć się i bać się jednocześnie 😉

#gdziespomiedzy #kochampisać #opowieśćdladzieci #książkidladzieci
Ostatni temat w lutowym wyzwaniu #kfs #poruszone_ Ostatni temat w lutowym wyzwaniu #kfs 
#poruszone_kfs 
I dziś zamiast książki -  moja córka. 
Temat bardzo pasuje do jej życia. 
Zamazana droga 
To, co widzisz teraz za chwilę może być zupełnie inne
Dużo niepewności 
Ostrość? Rozmywa się w wielości problemów, nad którymi ona chce się pochylić. Chce objąć cały świat.
I zaraz znów wpada w ciemność. W ciemności coś się porusza, coś idzie naprzeciw, może jednak ucieka
Co dalej
?

#gdziespomiedzy #poruszone_fotowtorek #nieostrezdjęcie
#macierzyństwo #fotowyzwanie #mojemyśli #problemy #fotowtorek #parkoliwski
Mój Instagram

  • życie i …
  • życie i książki
  • życie i problemy

anegdotki dobry humor dziecko jesień kryminały książki malarstwo matka-feministka małżeństwo musierowicz muzyka mąż notatki nowy_dzień opowiadanie przepis reportaże rodzina rozmowy samo życie spokój współczucie wychowanie wyjaśnienie zdjęcia zdrowie święta żółte liście

życie i książki

Czytamy dzieciom. Tym trochę starszym.

26 listopada 2022
życie i problemy

Żegnajcie wakacje, witajcie zarazki!

28 września 2021
życie i książki

Opowieści rodzinne. Prawie lato – część 5. O Paulince

18 marca 2023
życie i książki

Opowieści rodzinne. Jędrek. Zima – część 1

28 stycznia 2022
życie i ...

O pisaniu.

23 października 2022
życie i ...

Rozmówki rodzinne.

11 września 2022
życie i problemy

Dziennik pokładowy

29 stycznia 2022
życie i książki

Lek na całe zło świata? Phi, wiadomo. Książki.

25 września 2021
życie i problemy

Taki sobie zwyczajny tydzień

23 października 2021
życie i książki

Wakacje #2. Książki!

10 lipca 2022

© 2023 gdzieś pomiędzy | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme