Skip to content
gdzieś pomiędzy - blog o życiu i...
Menu
  • O mnie
  • Gdzieś pomiędzy – czyli gdzie?
  • życie i …
  • życie i książki
  • życie i problemy
  • Czytamy dzieciom
  • Opowieści rodzinne
  • Galeria
Menu
czarno białe zdjęcie, gdzie trzymam drewniane literki A i Z, w tle regał z książkami, bo książka jest dobra na wszystko

Książka dobra na wszystko!

Posted on 19 listopada 202319 listopada 2023 by Ola

Książka dobra na wszystko – a na pewno na jesienną chandrę. Moje polecajki!

Read more
Wiesia Żaczek, zdjęcie na tle morza, plaża.

Życie i… szkoła. Rozmowa.

Posted on 11 listopada 202312 listopada 2023 by Ola

Rozmowa z Wiesią Żaczek. Pedagożka specjalna w szkole w Gościcinie. Rozmawiamy o wielu ważnych szkolnych problemach.

Read more
świat za oknem, powiewa firanka, widać ogród jasny i wiosenny, zmiana wiąże się z metaforą otwartego okna

Zmiana.

Posted on 29 października 202329 października 2023 by Ola

Temat: zmiana. Potrzebna? Od zaraz!

Read more
niedoskonałość - bałagan na stole, dzieci rysują i malują, jest kolorowo

Niedoskonałość.

Posted on 21 października 202316 listopada 2024 by Ola

Gdzieś pomiędzy zabieganiem, zwykłym życiem a dążeniem do perfekcji. Niedoskonałość – lubię to!

Read more
babie lato, mgła, krzaczek, poranne niebo, łąka, zdjęcie dosyć ponure i ciemne, ilustracja do opowieści rodzinne

Opowieści rodzinne. Babie lato – część 4

Posted on 8 października 20238 października 2023 by Ola

Opowieści rodzinne – koniec części wakacyjnej. Babie lato rozsnuwa już swe nitki…

Read more
  • Previous
  • 1
  • …
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • …
  • 29
  • Next
kontakt
Ola, siedzi w oknie, zdjęcie czarno - białe, melancholijne, bo tematem jest czas
To ja, Ola, zapraszam do mojego zwykle uśmiechniętego świata. Choć chwile zwątpienia, goryczy i szarości też tu są, co zrobić... Też tak masz? To się zrozumiemy!
Poczytasz u mnie o życiu codziennym, o polecanych książkach, o wychowaniu. Znajdziesz też chwile z dobrą muzyką!

Ostatnie wpisy:

  • Bajka o chochliku i dla chochlików
  • zieleń od pierwszego zdania
  • Bajka – przeplatajka
  • śmierci się wesoło i względnie swobodnie
  • widzieć cię jak nadzieję
książka Małgosi Cudak, Mała księga mieszkańców puszczy
Książka M. Cudak, nad którą objęłam mój pierwszy patronat.
Książka R. Barancewicz, mój drugi cudny patronat.
Antologia bajek, jedna z nich jest napisana przeze mnie samą, osobiście:) Premiera 12.04!

Często zaglądam do:

gach z pawlacza - blog z opowiadaniami. Muzy, upiory i inne takie stwory...

na stronie bajki - blog Małgosi Cudak, z bajkami do słuchania i książkami do czytania

miss ferreira - blog o życiowych zamieszaniach

julia rozumek - blog pisarsko - życiowy

Archiwa blogowe:

  • grudzień 2024
  • listopad 2024
  • październik 2024
  • wrzesień 2024
  • sierpień 2024
  • lipiec 2024
  • czerwiec 2024
  • maj 2024
  • kwiecień 2024
  • marzec 2024
  • luty 2024
  • styczeń 2024
  • grudzień 2023
  • listopad 2023
  • październik 2023
  • wrzesień 2023
  • sierpień 2023
  • lipiec 2023
  • czerwiec 2023
  • maj 2023
  • kwiecień 2023
  • marzec 2023
  • luty 2023
  • styczeń 2023
  • grudzień 2022
  • listopad 2022
  • październik 2022
  • wrzesień 2022
  • sierpień 2022
  • lipiec 2022
  • czerwiec 2022
  • maj 2022
  • kwiecień 2022
  • marzec 2022
  • luty 2022
  • styczeń 2022
  • grudzień 2021
  • listopad 2021
  • październik 2021
  • wrzesień 2021
  • życie i …
  • życie i książki
  • życie i problemy

anegdotki dobry humor dziecko jesień kryminały książki malarstwo matka-feministka małżeństwo musierowicz muzyka mąż notatki nowy_dzień opowiadanie przepis reportaże rodzina rozmowa rozmowy samo życie spokój współczucie wychowanie wyjaśnienie zdjęcia zdrowie święta żółte liście

Ola Dominik-Reszke

gdzies.tam.pomiedzy

Przeważnie czytam.
Czasem piszę o życiu: bajki i inne bzdurki.
Między snem a rzeczywistością. Taki temat u Ka Między snem a rzeczywistością. Taki temat u Karoliny @byle.jak.to.robie_collage ... Między prawdą a interpretacjami. Gdzieś tam - pomiędzy. Światłocień. Rzeczywistość w stanie płynnym, somnabulicznie. Miłość?? Halo, pobudka! To tylko ostry stan zawirowań. ... #gdziespomiedzy #kolażzkalendarza25 #ktolubipostmodernizm ;)
Czego chcesz? ... Kiedy robię sobie rano kawę, Czego chcesz? ... Kiedy robię sobie rano kawę, za oknem co chwilę przelatują mewy. Uśmiecham się do nich, chociaż mają mnie głęboko pod ogonem. Co tam, to mój dom i będę się uśmiechać do kogo chcę. ... Czego chcesz? Wychodzę, do pracy, na zakupy, na fajkę. Poszukać sklepu z warzywami w drewnianych skrzynkach, przejść sie po drugiej stronie ulicy. Pooddychać. Oswoić. I chcę znów wrócić - do domu. ... Czego chcesz? Jednego dnia czekała na mnie gorąca zupa, ta specjalna, z grochem i warzywami, co tylko moja córka taką robi. Mama, idziesz już?? Bo wystygnie! Idę! Wracam. Na zupkę antydepresantkę. ... Czego chcesz? Domu, do którego chcę wracać? Ale to nie sam dom, nie samo miejsce. To te mewy i zupka, jak sądzę... A może dom, to pytanie: czego chcesz? I dom to twoja odpowiedź. #gniazdowanie_opowiadanie #dom #gdziespomiedzy
Antologia poetek amerykańskich Dzikie brzoskwinie Antologia poetek amerykańskich Dzikie brzoskwinie Julia Hartwig Wyd. Sic! Wydanie z roku 2003 _____________ Wypożyczone z biblioteki, to zostawiam parę stron, żeby pamiętać, że kiedyś znowu sobie wypożyczę, i wtedy pewnie inne linijki zwrócą moją uwagę, ale dziś to była samotność, opary maku, noc, ten tulipan, nie w porę, bo pobudliwy, a pacjent potrzebuje spokoju, jestem nikim, więc pytam o strach, czy ktoś boi się bardziej ode mnie?; a chmury przepływają, coś niosą, nie, tylko lecą z wiatrem, ja mogę patrzeć. I czytać. _____________ #gdziespomiedzy #antologiapoetekamerykańskich #dzikiebrzoskwinie #juliahartwig #wydawnictwosic
Dom pod Lutnią. Kazimierz Orłoś @wydawnictwolit Dom pod Lutnią. Kazimierz Orłoś @wydawnictwoliterackie _______________ Pakowałam ostatnio kartony, takie przeprowadzkowe. Tysiąc dylematów. Decyzje, alarmy, pożary - te metaforyczne, tfu, tfu, odpukać. Mylą mi się dni i imiona z zamieszania, dzieci w klasie patrzą zdziwione;) I krótkie chwile na oddech, oddane książkom. Wyjątkowo dobrze wpasował mi się na ten czas Dom pod Lutnią... Tam oczami paroletniego Tomka poznawałam życie w Lipowie, małej wsi, w powojennej Polsce. Rok 1949. Raz słychać niemiecki, u innych sąsiadów ukraiński, pomiędzy nimi krąży urząd bezpieczeństwa; tu niepokorny pułkownik, tam mazurska Lili Marleen. Rzeka, las, pole. Koń, co poniósł w rzekę. Dziecięca beztroska i szczęście w zapachu lata. Albo spacery przez zaspy śniegu. Opowieści dziadka i kołysanki małej Zuzi. I ta szczególna oszczędność powieści. Nietypowa! Zarys zaledwie emocji - a zwykle to ich opis zajmuje połowę powieści - i ten właśnie oszczędny spokój tak dobrze na mnie wpływał, pozwalał się oderwać, nawet na te krótkie, kradzione w przejazdach i na przystankach chwile. A Dom pod Lutnią, to Dom pod gwiazdami. Ładnie, no nie? ________________ #gdziespomiedzy #literaturapolska #kazimierzorłoś #dompodlutnią
Krall. Tkanie Joanna Roszak Projekt: egzystencja i Krall. Tkanie Joanna Roszak Projekt: egzystencja i literatura Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego _______________ Po prostu zachwyt. Czytać Krall - to przejmujące, trudne, ważne. Potrzebne. A czytać, jak Joanna Roszak doskonale interpretuje kolejne wątki jej pisarstwa - to szczęście. Osadzenie Krall w metaforze wątków splatajacych się i rozrywających nici, pytanie o rolę szczegółów, jeszcze ważniejsze pytanie: gdzie jest granica między poezją a prozą? Między poezją a reportażem? Jak przeplata się życie, historia i pisanie? Jak zapamiętać? 1:400000 Pola Lipszyc, czerwony sweter Marka Edelmana, wzruszenie ramion, numer domu, łańcuch ludzi ratujących życie, zbieg okoliczności, przypadek, pożegnanie, mamo, idź już, wybierz, kto ma przeżyć. Nie oceniaj. Słuchaj. Czytaj. Pisz, pisz o tym, co ocali życie i zgarniaj okruchy dobra. Przyglądamy się opowieściom Hanny Krall i poprzez nie widzimy też siebie, swoje wybory. Nie jestem w stanie przytoczyć wszystkich wątków, jakie porusza Roszak - po prostu trzeba sięgnąć po te eseje samemu. Dla mnie to jak na razie książka roku i nie wiem, czy coś mi ją przebije! _______________ #gdziespomiedzy #joannaroszak #kralltkanie #wydawnictwouniwersytetułódzkiego #projektegzystencjailiteratura
Małe pająki Łukasz Barys @wydawnictwoliterackie Małe pająki Łukasz Barys @wydawnictwoliterackie _____________ Zgłosiłam się do przeczytania Pająków w ramach booktouru od @metakonteksty - dzięki! Książka zaraz poleci dalej, może tym razem z inną herbatką ;))) Moje 3 pierwsze wrażenia o powieści: - rany, jakie to wszystko jest banalne, to przecież o zwyczajnym życiu - kurcze, to jest naprawdę o codzienności, nie ma tu nic ponad. Ile można tak czytać! - co? To juz koniec? Ale co dalej??? Małe pająki to historia Oli i Tobiasza - od pierwszego zauroczenia przez wkraczanie w dorosłość i zmagania z życiem. Jedna pajęcza nitka tych zmagań to zderzenie marzeń z rzeczywistością, inna to zrewidowanie swoich przekonań, i tak dalej. Tych nitek jest więcej, jak to w każdej pajęczynie. Paradoksalnie język powieści - prosty jak z wypracowania szkolnego - daje możliwości przeróżnych interpretacji. Skupia się na krótkich opisach zdarzeń i przede wszystkim na reakcjach emocjonalnych bohaterów, krótko i bez metafor. I daje to do myślenia na temat tego, jak bardzo potrafimy - nie potrafimy? - rozmawiać o swoich emocjach i potrzebach. Jak bardzo każdy z nas coś innego buduje w sobie wokół słów. Ja mówię o literaturze, a co ty słyszysz za tym słowem? Strach, nadzieję, zawiść, żal czy może ratunek? Co słyszysz, kiedy mówię? Co jest między słowami? No ciekawe to było doświadczenie. Zwłaszcza, że niedawno wracałam do Sally Rooney i jej Normalnych ludzi i fajnie porównuje się obie książki. U was jest porównanie na korzyść którejś z powieści? _________________ #gdziespomiedzy #małepająki #łukaszbarys #wydawnictwoliterackie #literaturapolska #bookstagram
- Pokrzywy. Spojrzałam na drobniutką dziewczynkę. Wymieniła pokrzywy jako roślinę. Właśnie tak, pokrzywy. Bo ona ma swoje cztery latka ale jej ciemne oczy zdają się mieć lat nieskończenie wiele. Mieści się w nich droga przez kilometry zarośli, splątanych i kłujących wędrowanie do obtarcia nóg dom, który dusi i ucieczka Jej ogród, gdzie króluje perz i gdzie przytula się topole. I tka się poprzez nią czerwona nitka z rękawa swetra, ta sama, którą ja zaplątałam wśród moich jesiennych zarośli. Kiedyś i ona będzie kobietą Ale dam jej na drogę ususzony wrotycz i bez, niech trzyma w kieszeni - Na szczęście. _________________ Dla Kasi Jurczyk - niech Ci sprzyjają drogi i bezdroża - nawet przez zarośla :))) #gdziespomiedzy #gniazdowanie_opowiadanie #zarośla
Ciepłe deski drewnianej ławki tak przyjemnie grz Ciepłe deski drewnianej ławki tak przyjemnie grzały. Mruczek wyciągnął łapy na całą długość,  powiercił się trochę, chciał znaleźć jak najwygodniejszą pozycję kota łapiącego słońce w futro. Na zbliżających się ludzi ledwo rzucił okiem. Ławka pomieści wszystkich, nawet jak usiądą z dala od siebie, choć Mruczek uważał że to bez sensu siedzieć tak daleko od siebie, bo im bliżej tym ciepłej, a coś takiego jak nadmiar ciepła wszak nie istnieje w kocim świecie. Jednym strzygącym uchem słuchał rozmowy: - Chcę ci coś powiedzieć. - Nie, tylko nie to! - Przecież nie wiesz co. - Chcesz opowiedzieć o kolorach zmierzchu? - Nie, nie. - Chcesz opowiedzieć o zapachu morza, o tym że jest oddechem, burzą, spokojem i mną? - Nie, nic takiego! - O fakturze i kształtach liści też nie, o życiu w słońcu i śmierci w nocy? Nie. Więc nie powiesz mi nic, co miałoby sens. Lepiej usiądź. Przecież - ja wiem. - Wiem, że wiesz. Chciałem tylko powiedzieć, że znalazłem twoje serce. To na bransoletce. Daj rękę, założę ci ją. Mruczek zasnął mocno już w połowie rozmowy. W śnie podrygiwały mu łapki, wyszarpywał nimi ciepłe wnętrzności upolowanego wróbla. ___________ #gniazdowanie_opowiadanie dla Kasi Jurczyk ♥️ #gdziespomiedzy
Powiedz: spokojnie Jak do nieoswojonego kota ___ Powiedz: spokojnie Jak do nieoswojonego kota __________ Karolina @byle.jak.to.robie_collage - z opóźnieniem, wybacz, ale to moje #narozdrożu z wtorku #kolażzkalendarza25 #gdziespomiedzy
Pewną pisarkę poproszono, by napisała kilka zda Pewną pisarkę poproszono, by napisała kilka zdań o szczęściu, o życiu, o miłości. Więc napisała: Nie chcieć. Nie czuć. Nie pamiętać. Po czym uśmiechnęła się i spytała: Ładne? #gdziespomiedzy #cojatamwiemożyciu
Jest 1 stycznia, a 1 stycznia mówi się tylko pra Jest 1 stycznia, a 1 stycznia mówi się tylko prawdę, jest takie powiedzenie, prawda? Albo jakoś podobnie to brzmiało... W każdym razie będzie prawda o książkach, które mnie zdziwiły w różny sposob: Wit Szostak - nie zachwycił... Wróżenie z wnętrzności jeszcze przeczytałam, jeszcze się dostosowałam, ale Cudze słowa - już nie. Nie wiedziałam, na co właściwie mam zwracać uwagę - czy zachwycać się literacko pięknymi zdaniami czy może jednak zainteresować się fabułą, przecież taka była? Obie rzeczy razem - no nie dałam rady. Liczę jeszcze na Oberki do końca świata. J. M. Coetzee, Polak - miała być prawda... więc: jestem na NIE. Mądre artykuły tłumaczące mi jak odczytywać tę mądrą prozę nie pomogły - to była dla mnie analiza jak z działu księgowości, ponumerowana i odarta z emocji. T. Mann, Czarodziejska góra - tu akurat mile zaskoczenie. Całe życie słyszałam że to monumentalne i nie dla wszystkich i nie pod strzechy - i się obawiałam. Niepotrzebnie. Hans Castorp to narwany i uroczo nieporadny kumpel, melancholijny Joachim też jest dobrym towarzystwem i w ogóle świetnie się bawię w tym sanatorium! Wpadam tam od ponad miesiąca co jakiś czas, nie chcę, żeby się za szybko skończyło. I zaznaczam, to tylko moje odczucia, i ja się mogę z nimi zgadzać, wy nie musicie :))) #gdziespomiedzy #bookstagram
Aaiún Nin Pęknięte połówki mlecznego słońca Aaiún Nin Pęknięte połówki mlecznego słońca Tłum. Adam Partyka, Paweł Łyżwiński @lokatormedia ____________________ Spośród przeróżnych ostatnio przeczytanych rzeczy wybrałam na koniec grudnia tomik Aaiún Nin. Wyróżnił mi się - jest kontrowersyjny, brutalny, kłujący i tylko miejscami lekko delikatny. Zamysł jest taki, żeby ten właśnie bardzo bezpośredni język - nic nie otulający w niedopowiedzenia - uderzył w nas, skłonił do spojrzenia na ludzi odrzuconych, marginalizowanych, opartych z prawa do głosu, a nawet z prawa do szukania pomocy. Czy można inaczej mówić o przemocy - zwłaszcza, kiedy jest się jej ofiarą? Czy można dyktować, jak mówić? W końcu - czy można poskładać to, co pęknięte? Wybrałam ten tomik też z powodu jednego nawiązania - wyróżnionego w zdjęciach. "...trzy jabłka Jedno dla ciebie. Jedno dla mnie. I jedno dla tego kogoś kto decyduje o naszym losie". Zaczynałam ten rok od pięknej książki Z nieba spadły trzy jabłka, gdzie czytałam z zachwytem o sile nadziei, o codziennym życiu wśród ruin, o szukaniu tego, co wartościowe, a tytułowe trzy jabłka oznaczały, że powinniśmy widzieć, słyszeć i mówić. Kończę ten rok mocną książką, w której nie ma zachwytów, nadzieja jest słowem, któremu przygląda się z nieufnością, a codzienne życie to po prostu walka, także o prawo do własnej godności. A czy chcesz to widzieć, słyszeć i do tego jeszcze mówić - twoja decyzja. Dlatego też nie mówię, że wprost polecam. Dodam tylko, że do zdjęć wybrałam te delikatniejsze fragmenty... Czytał już ktoś? Polecalibyście? ____________________ #gdziespomiedzy #bookstagram #pękniętepołówkimlecznegosłońca #aaiúnnin #wydawnictwolokator
Mój Instagram

życie i książki

Książkowe serie na lato

12 lipca 2023
życie i książki

Opowieści rodzinne. Lato – część 3

1 października 2023
życie i ...

O mnie – dodatek specjalny!

9 października 2021
życie i problemy

O współczuciu

26 września 2021
życie i ...

Równowaga

24 września 2021
życie i ...

śmierci się wesoło i względnie swobodnie

19 października 2024
życie i ...

Masz być szczęśliwa!

10 grudnia 2023
życie i problemy

Rozum a emocje. O wychowaniu – część 3.

21 sierpnia 2022
życie i ...

To był maj…

21 maja 2023
życie i ...

„Mój szczęśliwy dzień”

1 stycznia 2022

© 2025 gdzieś pomiędzy | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme